Fari brennivínið í búðirnar er grundvöllur fyrir kaupmanninn á horninu

Allt færri kaupmenn á horninu eru eftir hringinn í kringum landið en núna þegar leggja á fram frumvarp um sölu áfengis í búðum landsins og lögreglumaðurinn sjálfur er staðfastur á því að það muni ekki hafa slæm áhrif á drykkju landsmanna né auka drykkju hjá ungu fólki, þá er aftur kominn grundvöllur fyrir því að kaupmaðurinn á horninu geti staðist samkeppni stórmarkaðanna. Velta verslana mun aukast til muna og því hægt að hafa minni álagningu á öðrum vörum og ná jafnvel samkeppnishæfni við hina stóru. 

Svo kannski erum við að fara að tala um kjötborð og kryddaðar steikur í hverfisbúðum. Þá er kannski kominn grunvöllur fyrir verslunum í litlum bæjarfélögum eins og Stokkseyri og Eyrarbakka. 

Maður verður að líta jákvæðum augum á það sem þeir sem þekkja til segja að sé miklu betra. Við skulum samt muna nafnið hans Viljhjálms Árnasonar og hrósa honum ef þetta fer vel eða ef þetta fer illa og þá væri nú í lagi að maðurinn fengi að svara fyrir fullvissu sína. Vonandi hefur hann rétt fyrir sér að þetta verði allra meina bót.

 

Ef skattur er lagður á fyrirtæki, lætur fyrirtækið ekki viðskiptavininn greiða kostnaðinn?

Að leggja skatta á bankanna eins og lagt er til að gert verði í niðurfellingarpakkanum frá ríkisstjórninni felur í sér háan skatt á bankastofnanir 4 ár í röð ef ég hef skilið þetta rétt. En hvað gera þá bankarnir? Þrotabúin gera ekki mikið því þau eru ekki í þeirri aðstöðu en þeir sem eru starfandi fá sömu hækkun svo það ætti ekki að vera verðsamráð þó bankarnir hækkuðu þjónustugjöld eða hvernig þeir fara að því að ná þessu aftur.  Þannig að við greiðum þetta allt saman til baka að mínu mati.

Það jákvæða við skuldaniðurfellinguna er að staða heimilanna skánar og gleiðsluvilji eykst. En hvað inniber það? Jú lánasafn það sem talað er um að hrægammasjóðirnir svokölluðu eigi, hlýtur í sjálfum sér að auka verðgildi sitt. Það hlýtur að vera meira virði að eiga skuldabréf sem verður greitt en skuldabréf sem fæst bara greitt að hluta. Þannig að við þurfum væntanlega að greiða út meiri gjaldeyri, snjóhengjan stækkar.

Niðurstaða

Allir taka þátt í því að lokum að greiða niður skuldir þeirra sem fá leiðréttingu, hrægammasjóðirnir stækka og snjóhengjan stækkar. Fullt af fólki lætur blekkjast til að fórna viðbótalífeyrissparnaðinum sínum til niðurgreiðslu lána og sitja með sárt enni í ellinni, eða minni tekjur allavega. 

 

Bankarnir og fjármálafyrirtækin græða alltaf á þessu að lokum og við töpum en samt má gleðjast yfir því að verið sé að reyna að bæta vandann eða leysa hann tímabundið sem gefur fólki andrúm. 

Er ekki kominn tími til að lögleiða fíkniefni og viðurkenna að ósigur í baráttunni gegn þeim?

Margar skoðanir og sterkar eru um lögleiðingu fíkniefna og eins og okkur hættir til þá eru menn fordæmdir fyrir að voga sér að tala um lögleiðingu. Allt fleiri viðurkenna að með því að stimpla einhverja vímugjafa sem ólöglega þá séum við að byggja upp undirheima sem verða öflugri og öflugri. Veltan er gífurleg og eins og þegar peningar eru annars vegar þá svífst fólk einskins til að verja sinn hag.

Jón Steinar Gunnlaugsson, fyrrverandi Hæstaréttadómari var í viðtali á útvarpsþættinum Harmagetton (hér)og sagði meðal annars að vímuefni hefðu fylgt mannkyninu allar aldir og nú værum við með einn vímugjafa sem væri löglegur, áfengið, á meðan aðrir vímugjafar væru ólöglegir. Við værum að eyðileggja líf ungs fólks með því að fordæma neyslu slíkra efna og senda ungt fólk í fangelsi í stað þess að hjálpa þeim.

Ég hef verið að mynda mér skoðun á þessu og rætt þetta við marga en það eru kostir og ókostir með lögleiðingu. Við myndum losna við þetta úr ósýnilegri undirheimastarfssemi og minnka aðdráttaraflið þangað, þar sem peningaveltan  myndi nánast hverfa. Aftur á móti væri hætta á því að þeir sem þegar væru fastir í undirheimunum, eða stjórnuðu þar, myndu finna sér aðra verslunarvöru, t.d. mannsal, vændi, þrældóm (ræna fólki og láta það vinna í verksmiðjum fyrir ekki neitt) og eflaust eitthvað fleira sem þeim dytti í hug.

En ég segji eins og Jón Steinar og fleiri, látum reyna á þetta, látum reyna á að í stað þess að henda fólki í fangelsi fyrir neyslu slíkra efna, virðum þau sem manneskjur og hjálpum þeim til að hjálpa sér sjálf. SÁÁ er til staðar og með smá stækkun þá væri svo auðvelt að hafa lokaða deild þar sem burðardýr og þeir sem eru háðir neyslu slíkra efna er gefinn kostur að losna úr viðjum þessara efna. Það er til svo margar aðferðir til að ná árangri, smá hlýja og mannlegt viðmót er oft það sem þetta fólk þarf á að halda í stað grjótharðrar fangelsisvistar og ámynningu um það að ef þú bjargar þér ekki sjálfur þá gerir það enginn. Þér er gefinn kostur á að vinna af þér skuld með því að gerast burðardýr eða hótað hinu og þessu ef þú gerir það ekki.

Obama forseti Bandaríkjanna er á þeirri línu að við leysum ekki vandann með því að henda fólki í fangelsi, heldur sé lausnin að hjálpa þessu fólki (hér) en læknavísindin hafa sannað að það er hægt að lækna þá sem ánetjast fíkniefnum og því nauðsynlegt að hjálpa því í stað þess að refsa.

Einu sinni faldi fólk börnin sín sem voru þroskaheft, það skammaðist sín fyrir þau, það þótti ekki fínt, krökkunum var komið fyrir á einhverju „fávitahæli“ og foreldrar heimsóktu börnin sárasjaldan því það þótti hafa slæm áhrif á þau að foreldrarnir kæmu í heimsókn, þau voru svo óþekk þegar foreldrarnir væru að fara og óþægindi fyrir starfsfólk. Þessi litlu grey vildu auðvitað bara fá ást og umhyggju og fara heim með foreldrunum. Eru þetta ekki börn einhvers sem á í vandræðum, erum við með samtök, hópa sem gefa þessu fólki tækifæri á að tala um sín vandræði, hvernig á að bregðast við. Leitum lausna í stað þess að þrjóskast við og henda þeim bara í fangelsi.

Hvað vilt þú, hvað heldur þú að sé betra? Fela þetta í undirheimum og herða fólk upp með fangelsisheimsóknum reglulega eða gefa fólki tækifæri á að fá hjálp? 

 

 

Er ekki komið nóg af ríkisstjórnum sem hygla fjármálafyrirtækjum?

Ég á ekki til orð yfir góðmennsku þeirra sem stungu uppá því að fólk greiddi inná lánin með viðbótalífeyrissparnaðinum sínum. Hvað á þá fólk að lifa af í ellinni? Ekki er lífeyrisgreiðslurnar svona háar að þær dugi fyrir einhverju sómasamlegu lífi. Einu sem græða á þessu eru fjármálastofnanir. Verðtryggt lán og 4% verðbólga á móti viðbótalífeyrissparnaði. Eins og að slökkva eld með bolla af vatni og teskeið. Vona innilega að þingmenn láti ekki þessa tillögur fara lengra en að vera tillögu. 

Ögmundur er fljótur að gleyma eða er hann hræddur við að lenda illa í því fyrir næstu kosningar?

Á mbl.is þann 15. september 2013 var að finna þessa frétt hér þar sem Ögmundur Jónasson VG virðist líta á skrif Sigríðar Rutar Júlíusdóttur Hæstaréttarlögmanns, í Kjarnanum 12. september 2013, (greinin) sem einhverja vitleysu. Þar skrifar hún um að loforð stjórnarflokkanna geti skapað væntingar sem ekki sé hægt að hætta við nema að ríkið verði skaðabótaskylt. Það sem hún er að segja er að lántakendur geti krafið stjórnvöld um greiðslu vegna þeirra endurteknu loforða um skuldaniðurfellingu sem hafa hljómað síðan fyrir kosningar. Þ.e hætti þeir við og láti ekki verða að skuldaniðurfellingunni.

Ögmundir segir á heimasíðu sinni (hér) „Ef ríkisstjórnarflokkarnir standa ekki við kosningaloforð sín á ekki að leiða slík svik til lykta fyrir dómstólum. Þá eiga þeir að segja sig frá völdum og efna til kosninga. Svo einfalt er það.“

Loforð vinstri grænna fyrir síðustu kosningar

Margir muna loforð VG fyrir þarsíðustu kostningar, en þar lofaðu VG að kysir þú þau, værir þú að kjósa já við andstöðu við inngöngu í ESB. Flestir muna síðan viðsnúninginn þegar VG og Samfylkingin sóttu um aðild að ESB.

Þá var enginn að tala um að fara með málið fyrir dómstóla, þó svo að VG hefði svikið kjósendur sína og í stað þess að segja NEI við ESB fyrir kosningar, var stefnan orðin JÁ við ESB eftir kosningar. Var hugsun Ögmundar ekki orðin eins þroskuð eins og hún er núna eða er það þannig eins og svo oft að það er ekki sama hver á í hlut? Svo ég láti orðin sem hann skrifar  sem andvar við grein Sigríðar Ruta hér einu sinni enn, „Ef ríkisstjórnarflokkarnir standa ekki við kosningaloforð sín á ekki að leiða slík svik til lykta fyrir dómstólum. Þá eiga þeir að segja sig frá völdum og efna til kosninga. Svo einfalt er það.“

Hvað erum við að sjá hér? Erum við að sjá hvernig þingmenn eru að hæðast að kjósendum og telja sig ofar lögum þessa lands eða finnst þeim sannleikurinn ekki skipta máli. Eru leikreglurnar ekki flóknari en það að þú hamrar nógu oft á því að þér finnist stjórnarflokkarnir eiga að segja af sér, þeir hafi lofað og svikið og þá sé það samasemmerki um afsögn. Svo þegar þú lendir í því sama þá er það allt annað dæmi.

Orð Sigríðar Rutar kæta mig óendanlega, því mig hefur lengi undrað hversu miklu er hægt að lofa til að lokka að sér atkvæði almennings, og standa svo ekki við gefin loforð. Hvenær kemur að því að tekið verður á þessu máli eða finnst stjórnmálaflokkunum það vera spennandi að vita hver þorir að lofa mestu og standa við sem minnst?

Við vitum ekki ennþá hvort stjórnin ætlar að standa við gefin loforð en það kemur í ljós á næstunni og það kemur í ljós, standi þeir ekki við sitt, hvort einhver þorir að fara í mál og krefjast skaðabóta á þem forsendum sem Sigríður talar um í greininni. Eins og málið er í dag sýnist mér stjórnarflokkarnir ætla að standa við skuldaniðurfellinguna að einhverju leiti, með því að sameigna loforð beggja flokkanna í eitt og flækir það málið, lendi það fyrir dómstólum.